1 sierpnia 1944 roku na rozkaz
Komendanta Głównego AK gen. Tadeusza Komorowskiego "Bora" w Warszawie
wybuchło powstanie. Przez 63 dni powstańcy prowadzili z wojskami niemieckimi
heroiczną i osamotnioną walkę. Ich bohaterski bój okazał się największą akcją zbrojną
podziemia w okupowanej przez Niemców Europie. Planowane na kilka dni, Powstanie
Warszawskie trwało ponad dwa miesiące. Do walki w stolicy
przystąpiło około 40-50 tysięcy powstańców. Zaledwie co czwarty mógł liczyć na to, że
rozpocznie ją z bronią w ręku.
Na wieść
o powstaniu w Warszawie Reichsfuehrer SS Heinrich Himmler wydał
rozkaz, w którym stwierdzał:
"Każdego mieszkańca należy zabić, nie
wolno brać żadnych jeńców, Warszawa ma być zrównana z ziemią i w ten
sposób ma być stworzony zastraszający przykład dla całej Europy."
Ostatecznie, wobec braku
perspektyw dla dalszej walki, 2 października 1944 roku przedstawiciele KG AK
płk Kazimierz Iranek-Osmecki "Jarecki" i ppłk Zygmunt
Dobrowolski "Zyndram" podpisali w kwaterze
SS-Obergruppenfuehrera Ericha von dem Bacha w Ożarowie układ
o zaprzestaniu działań wojennych w Warszawie. W czasie walk w stolicy
zginęło około 18 tysięcy powstańców, a 25 tysięcy zostało rannych. Poległo
również około 3,5 tysiąca żołnierzy z Dywizji Kościuszkowskiej. Jeśli
chodzi o ludność cywilną, zginęło około 180 tysięcy ludzi.
Aleksandra Czachor
0 komentarze: