Antybiotyki są powszechnie stosowanymi środkami w leczeniu infekcji bakteryjnych. Za pierwszy lek z tej grupy uznaje się penicylinę, którą w 1928 roku odkrył Alexander Fleming. Od tego momentu nastąpił gwałtowny rozwój antybiotykoterapii.
Odkrycie antybiotyków i wprowadzenie ich do powszechnego stosowania było niewątpliwie jednym z większych przełomów medycyny XX wieku. Ich dostępność jednak przyczyniła się również do pewnych szkód. Poważnym problemem okazało się narastanie oporności bakterii na stosowane antybiotyki. Przyczyny takiego stanu rzeczy to zwłaszcza: masowe stosowanie antybiotyków, często bez wyraźnej konieczności, „na wszelki wypadek”, np. w zakażeniach wirusowych; nieprzestrzeganie sposobu dawkowania antybiotyków.
Przepisane przez lekarza preparaty należy brać przez określony przez niego czas, w pełnej dawce. Samowolne przerwanie kuracji po np. 3 dniach, kiedy czujemy się już lepiej, może powodować uodpornienie bakterii na przyjmowany przez nas preparat. Wynika to z niecałkowitej eliminacji drobnoustroju, który może przetrwać mimo ustąpienia objawów chorobowych i ulec zmianom (mutacjom), dającym mu odporność na antybiotyk, z którym się zetknęły.
Trzeba pamiętać, że antybiotyki działają wyłącznie na żywe organizmy – bakterie, grzyby czy pierwotniaki. Pomimo tego, że zakażenia wirusowe mogą dawać podobne objawy, jak wywołane innymi drobnoustrojami, leczenie antybiotykami nie przyniesie oczekiwanych rezultatów.
Jakie są skutki uboczne?
Gdy pod wpływem przyjmowania antybiotyków naturalna flora bakteryjna ulega zniszczeniu, wówczas mogą pojawić się zaburzenia trawienia. Zakłóca to równowagę mikrobiologiczną organizmu, ułatwiając rozwój innych drobnoustrojów. Ponadto antybiotyki mogę wpływać niekorzystnie na różne narządy, przyczyniając się do chorób wątroby, działają toksycznie na ucho wewnętrzne i szpik kostny.
Jak brać antybiotyk, by był bezpieczny?
1. Przyjmuj lekarstwo na godzinę przed jedzeniem albo dwie po nim.
2. Nie rozgryzaj tabletek i nie wysypuj zawartości kapsułki. Niektóre preparaty muszą trafić do żołądka w osłonce, żeby nie zniszczył ich kwas solny.
3. Nie popijaj leku sokami cytrusowymi, mlekiem ani napojami mlecznymi. Najlepiej popij preparat dużą ilością niegazowanej wody.
4. Antybiotyk łykaj z zegarkiem w ręku i nie modyfikuj dawki.
5. Obserwuj swój organizm. Na ogół każdej terapii towarzyszą działania niepożądane. Dopóki są one mniej groźne niż sama infekcja, leki uważa się za bezpieczne. Jednak w razie osłabienia, pokrzywki, uporczywej biegunki czy wymiotów skonsultuj się z lekarzem.
W przypadku duszności, obrzęku języka czy krtani, bladości skóry, utraty przytomności natychmiast wezwij lekarza.
6. W czasie kuracji zrezygnuj z picia alkoholu.
7. Nie przerywaj kuracji tuż po ustąpieniu objawów. Zwykle leczenie trwa 3, 7 albo 10 dni. Ale o tym decyduje lekarz. W przeciwnym razie część bakterii zacznie się znowu rozmnażać, powodując nawrót choroby. Na dodatek zarazki będą już umiały rozpoznawać antybiotyk i się przed nim bronić.
8. Po zażyciu ostatniej dawki lekarstwa zadbaj o odbudowanie naturalnej flory bakteryjnej. Pomogą w tym preparaty zawierające żywe kultury bakterii kwasu mlekowego. Przywracają one właściwy skład flory i wzmacniają naturalne siły obronne organizmu, zapobiegając kolejnym zakażeniom.
Naturalne antybiotyki
Do najbardziej znanych naturalnych antybiotyków należą: czosnek, cebula, oregano, żurawina, bazylia.
Uwaga, ich stosowanie nie może zastąpić kuracji zalecanej przez lekarza!
Adrianna Kiwacka
Karolina Feret
0 komentarze: